کاش عشق را از پلک های خود می آموختیم;

 

 

پلک هایی که تا وقتی خون در رگ هایشان جاری است هر دم بر هم بوسه می زنند.

 

 

پلک هایی که از سحر تا پاسی از شب،برای در آغوش کشیدن هم لحظه شماری میکنند.

 

 

پلک هایی که حتی برای دقیقه ای کوتاه هم نمی توانند دوری از یکدیگر را تاب بیاورند.

 

 

 

پلک هایی که در لحظه مرگ هم در آغوش یکدیگر جان میدهند.

 

 

 

عشق را باید از آن ها آموخت!

 

 

 

 

برچسب‌ها: <-TagName->

نوشته شده در چهار شنبه 7 دی 1390برچسب:عاشقانه,ساعت 20:27 توسط محیا| |